ποδικός

-ή, -ό / ποδικός, -ή, -όν ΝΜΑ [πους, ποδός]

νεοελλ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο πόδι, ποδιαίος («ποδική αρτηρία»)

2. φρ. α) «ποδική καμάρα»

ανατ. η τοξοειδής διαμόρφωση τού πέλματος τού ποδιού, που αποτελεί προϋπόθεση για τη φυσιολογική στατική λειτουργία του

β) «ποδικός μυς»

ανατ. ονομασία δύο μυών τού ποδιού από τους οποίους ο ένας εκτείνει τα μικρά δάκτυλα και ο άλλος το μεγάλο δάκτυλο

γ) «ποδική επιφάνεια»

μαθημ. ο γεωμετρικός τόπος τών ποδών τών καθέτων που φέρονται από ένα σημείο τού χώρου προς όλα τα επίπεδα τα οποία εφάπτονται με την επιφάνεια

δ) ποδική καμπύλη»

μαθημ. ο γεωμετρικός τόπος τής κορυφής ορθής γωνίας, η μία από τις πλευρές τής οποίας διέρχεται από σταθερό σημείο, ενώ η άλλη εφάπτεται με καμπύλη που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το σταθερό σημείο

μσν.-αρχ.

αυτός που αναφέρεται σε έναν μετρικό πόδα.